Noli foras ire, in teipsum redi; in interiori homine habitat veritas. De vera relig. 39,72.
Nulla est homini causa philosophandi,
nisi ut beatus sit.
De Civ. 19, 1.
Da mihi castitatem et continentiam, sed noli modo. Conf. 8,7.
Unde hoc monstrum?
Et quare istuc?
Luceat misericordia tua, et interrogem,
si forte mihi respondere possint latebrae poenarum hominum et tenebrosissimae contritiones filiorum Adam. Unde hoc monstrum? Et quare istuc? Imperat
animus corpori, et paretur statim: imperat animus sibi, et resistitur. Imperat animus, ut moveatur manus, et tanta
est facilitas, ut vix a servitio
discernatur imperium; et
animus animus est, manus autem corpus est. Imperat animus,
ut velit animus, nec alter est nec
facit tamen. Unde hoc monstrum? Et quare istuc? Imperat, inquam, ut uelit, qui non imperaret, nisi uellet, et non facit quod
imperat. Sed non ex toto vult: non
ergo ex toto imperat. Nam
in tantum imperat, in
quantum vult, et in tantum non fit quod imperat, in quantum non vult, quoniam voluntas imperat, ut sit voluntas, nec alia,
sed ipsa. Non itaque plena imperat;
ideo non est,
quod imperat. Nam
si plena esset, nec
imperaret, ut esset, quia iam
esset. Non igitur monstrum partim velle, partim nolle,
sed aegritudo animi est,
quia non totus assurgit veritate sublevatus, consuetudine praegravatus. Et ideo sunt duae
voluntates, quia una earum tota
non est et hoc adest alteri, quod deest
alteri. Conf. 9. 21.
--